INSPECTEUR BEN ZEGERS

Ik schrijf in de derde persoon. Heel vaak schrijf ik gedachten van een personage op. Dit doe ik omdat mijn personage Ben veel nadenkt over iets voordat hij iets doet. Ik vind het belangrijk dat de lezer weet waarom- en hoe Ben tot een bepaald idee of bepaalde handeling komt.

Ik hou niet van grof taalgebruik.

​

Ik hoop dat mijn teksten voor een lezer goed te visualiseren zijn, dat vind ik belangrijk. 

Je zal merken dat Ben een vrij gelijkmatig karakter heeft. Hij heeft veel controle over zijn eigen emoties. Hij zal niet snel heel enthousiast of juist heel boos zijn en dat tonen. Die karaktereigenschap geeft veel rust in zijn hoofd. Hij is echter heel erg gevoelig en empathisch. Je ziet dat vaak niet aan zijn uiterlijk, maar van binnen gonst het van emoties. Daar moet hij controle over hebben, anders wordt het een chaos in zijn hoofd.   

​

Mijn boeken zijn een ode aan introverte mensen en klassieke muziek. Introvert ben ik zelf, daar zijn veel vooroordelen, onbegrip en misvattingen over. Wij leven in Nederland in een erg extravert gerichte samenleving. Negatieve karaktereigenschappen worden benadrukt, positieve karaktereigenschappen worden niet gezien, gewaardeerd of begrepen. In mijn boek beschrijf ik hoe een introvert persoon als Ben tegen de wereld aankijkt en benadruk positieve karaktereigenschappen, en geef luchtig, met een glimlach, negatieve karaktereigenschappen aan (bijvoorbeeld niet sociaal zijn, stil, verlegen en arrogant). Ik hoop dat extraverte lezers hierdoor (iets) anders kijken naar introverte mensen of juist veel herkenning zien en hoop dat introverte lezers herkenning zien en die wil ik ook heel graag een hart onder de riem steken. Want de kracht van stilte en stille mensen wordt zwaar onderschat.

Daar zal ik later op mijn website zeker nog meer over schrijven.

Ik beschrijf vrij veel details. Dat doe ik bewust omdat ik het beeld dat ik voor ogen heb tijdens het schrijven wil overbrengen aan de lezer. Niet te veel, want jij als lezer moet natuurlijk zelf een beeld vormen, dat is het mooie van lezen. Maar ik wil wel een bepaald basisbeeld schetsen. Dat vind ik belangrijk voor het verhaal. Details zijn belangrijk in mijn verhaal omdat die details een onderdeel van het verhaal zijn en een rede hebben. 

​

Als rustmoment in mijn verhaal gebruik ik vaak dezelfde zinsdelen. Bijvoorbeeld dat Ben via de trappen naar de vierde verdieping loopt, of ik geef iets banaals aan zoals het weer. Dat gebruik ik dan als opmaat naar een nieuwe alinea of gebeurtenis. Op zo'n moment kun je even ademhalen en weet je dat er weer iets nieuws gaat komen, ook voor mij als schrijver tijdens het schrijven. Ik gebruik regelmatig van dat soort rustmomenten in mijn verhaal. 

​

Ik geef regelmatig klassieke componisten met muziekstukken aan. Ben en ik houden erg van klassieke muziek en vinden muziek erg belangrijk in ons leven. Die stukken zijn heel bewust uitgezocht voor dat moment in het verhaal. Luister maar eens goed naar het betreffende muziekstuk dat ik aangeef als je interesse hebt.

​

Ik gun mijzelf als schrijver in de wereld van fictie veel vrijheden. Ik wil niet te veel omkaderd zijn, of volgens een strak stramien moeten werken. Ik moet het verhaal vertellen op mijn manier, om vrij te kunnen schrijven. Ik mijn hoofd ben in namelijk totaal vrij en fantasievol, dat wil ik ook als zodanig overbrengen. Het enige waar ik goed op let en waarbij ik concessies doe, is dat het voor jou als lezer leesbaar is en blijft.